Na iedere mindfulness training kom ik bij de ouders langs voor een evaluatiegesprek. Ik kijk altijd uit naar deze gesprekken, omdat het ontzettend leuk is om te horen op welke gebieden kinderen zich ontwikkeld hebben en hoe ze dat inpassen in hun dagelijks leven. Soms verbazen we ons erover hoe groot de stappen zijn die de kinderen zelf gemaakt hebben.
Dit is wat ik hoor;
“Ze laat niet meer over zich heen lopen. Als er mondige vriendinnetjes komen spelen, komt ze voor zichzelf op.”
“Hij kan zich wat langer concentreren. Dat merk ik vooral bij het huiswerk maken.”
“Ze heeft minder moeite met in slaap vallen, piekert niet meer zoveel in bed.”
“Hij kan zich beter beheersen en mept niet meer van zich af!”
“Zelfs de juf ziet verschil. Ze durft zich te laten zien.”
“Hij gaat rustiger naar bed en is ’s morgens ook echt uitgeslapen.”
“Ze heeft veel minder stemmingswisselingen.”
“Zijn humeur is stabieler en is veel minder angstig.”
“Ze geeft in sociale situaties sneller haar grenzen aan. Kiest dan voor zichzelf.”
“Hij is rustiger, meer met zijn aandacht erbij.”